در طی دهه اخیر بیش از یک میلیون نفر از روسیه به اسرائیل مهاجرت کرده اند و در واقع هنوز بخش زیادی از جمعیت انوسی (وابسته به اسرائیل) در روسیه وجود دارد. از سوی دیگر سیاستهای روسیه در مدتهای کوتاه دستخوش تغییرات عمده گردیده است.
در سال ۲۰۰۷ میلادی (۱۳۸۶ خورشیدی) یک قرارداد ۸۰۰ میلیون دلاری میان ایران و روسیه بسته شد که بر اساس آن روسیه قرار شد سامانه موشکهای پیشرفته ضدهوایی (اس – ۳۰۰) را به ایران تحویل دهد که پس از مدتی به دلیل تحریمهای اروپایی علیه ایران تعهدات خود را متوقف کرد
روسیه در سال ۲۰۱۰ میلادی (۱۳۸۹ خورشیدی) تحویل سامانههای خریداری شده را به دلیل تحریمهای بینالمللی علیه ایران متوقف کرد.
در واقع روسیه با بازی دادن ایران در جنگ اوکراین جبهه تبلیغاتی جدیدی در ناتو علیه ایران باز کرد و نشان داد که از استفاده از عنوان ایران در تصمیمات خود ابائی ندارد و این عملکرد روسیه نظیر عملیات تروریستی پیجرها در مجارستان، و تایوان بود . هر چند تاکنون بررسی بین المللی چنین عملکرد اسرائیل در انفجار در سازمانهای بین المللی بر خلاف منیفست پهپاد شاهد ایران محکوم نگردیده است.
اما کره شمالی به دلیل مخالفت با سر بز (آمریکا) تکلیف خود را با دولتهای اقماری (از جمله با پشکل بز در اسرائیل) مشخص کرده است.
اسرائیل و کره شمالی روابط دیپلماتیک رسمی ندارند و ارتباطات بین دو کشور خصمانه است. کره شمالی اسرائیل را به رسمیت نمی شناسد و آن را به عنوان «کشور اقماری امپریالیستی» ایالات متحده محکوم می کند.اسرائیل به نوبه خود کره شمالی را به رسمیت نمی شناسد و کره جنوبی را تنها دولت قانونی کره می داند. از سال 1988، کره شمالی حاکمیت کشور فلسطین را بر کل اسرائیل، به استثنای بلندیهای جولان تحت اشغال اسرائیل، که آن را به عنوان قلمرو سوریه میشناسد، به رسمیت شناخته است. اسرائیل کره شمالی و برنامه موشکی هسته ای آن را تهدیدی بزرگ برای امنیت جهانی می داند و خواستار اقدام بین المللی علیه کره شمالی شده است. کره شمالی چندین بار با تهدید به “تنبیه” اسرائیل پاسخ داده است.