به نظر نمیرسد کسی از صنف مبارزان و کنشگران مدنی مایل باشد جنبش زن زندگی آزادی و حق مسلم بانوان ایرانی برای انتخاب حجاب را حاشا کند و نیز حقوق تجارت آزاد و تحریم مالی ایرانیان را و کوچک سازی و تحقیر و تحریم اقتصاد ایران را از سوی بیگانگان بپذیرد.
بسیاری کشورهایی که با آمریکای فعلی روابط اقتصادی مستحکمی دارند، از جمله ژاپن، ویتنام و حتی آلمان حداقل یکبار طعم حقوق بشر آمریکایی را در جنگ چشیده اند.
در صورت اثبات ترور مرحوم رئیسی ، به نظر می آید جمهوری اسلامی ناگزیر به انتخاب سیاستهای جدیدی خواهد بود.
اما اشتباه جمهوری اسلامی این است که گمان کند، این سیاستها با فشار بر مردم ایران از جمله در قضیه حجاب همخوانی دارد. ازنظر فعالان مدنی، جمهوری اسلامی ناگزیر است، امتیازی که بیگانگان به زور از او میستانند ، به نرمی و با احترام به حقوق مدنی به مردم بازگرداند.
جمهوری اسلامی، تا کنون باید فهمیده باشد آنچه نخبگان سیاسی میدانند (منظور از نخبگان سیاسی امثال صادق زیباکلام نیست که دروس مهدکودک سیاست را به دانشجویان بی استعداد میدهند)، مردم نمیدانند و به آسانی فریب پروپاگاندای بین المللی را خورده و نیز باید فهمیده باشد با ولینعمت خود یعنی مردم نمیتواند به زبان قهری سخن بگوید. اهدای آزادی مدنی به مردم، به ایران (آن زمان که به مردم آزادیهای مدنی و حقوق اجتماعی آنان بازگردانده شود، جز ایران نخواهد ماند و جمهوری اسلامی جزئی از مردم خواهد بود و نه در مقابل آنان) اجازه میدهد خود را در مقابل استحکام معنوی و فیزیکی عمال جنایتکاران بین المللی واکسینه کند.
در آخر نیز هدف از کنشهای مدنی خیرخواهانه، آزادی اجتماعی، اقتدار ملی و امنیت اجتماعی بوده و هست
