در انتخاب تیتر این مطلب عرف و ارزشهای روزنامه نگاری را بر خلاف رویه های پیشین کنار گذاشتیم و این به دلیل مسری بودن و حاد بودن این معزل اجتماعیست. هر فیلسوفی میتواند به این نام گذاری خرده بگیرد و چنین استدلال کند که چنین طبقه ای در هنگامه ها و بزنگاههای تاریخی به نبرد برای ارزشهای اجتماعی میشتابد. اما واقعیت اینست که طبقه لمپن با دو عنصر فرصت سوزی و تخریب فرهنگی و اجتماعی پیش از آن که فرصت و عرصه دفاع در بزنگاههای تاریخی برای او فراهم شود 1- عرصه را برای طبقه مولد اجتماعی تنگ میکند 2- امنیت فرهنگی و اجتماعی نسل نورس اجتماع را ویران میکند.
مبارزه با پدیده لمپنیسم به عنوان مبارزه اجتماعی و مدنی شناخته میشود و کسی که به این امر همت بگمارد نیز مبارز اجتماعی و مدنی نام دارد، کار آقرینان ، معلمان، برنامه نویسان اجتماعی از جمله کسانی هستند که میتوانند با طراحی الگوریتم مناسب از کسترده شدن دامنه این بلای اجتماعی جلوگیری کنند. کار آفرینان با ایجاد کار و جذب زودرس جوانان مولد به جلوگیری از شکل گیری و پیشرفت روحیه لمپنیسم در فرد و در نهایت سرایت آن در اجتماع جلوگیری میکنند. معلمان و برنامه نویسان اجتماعی با هدایت پتانسیل های اجتماعی به سمت فرصت های خالی در هدر رفتن زمان و جلوگیری از پیشرفت این پدیده در روان اجتماع جلوگیری میکنند. عدم حضور معلمان پیشرفته ( کسانی که تجربه کاری و به روز از اجتماع و فرصت های شغلی و فراغت دارند) موجب میشود که تعالیم قدیمی ، کهنه و خارج از رده قدرت تقابل فرد را با دشواریهای اجتماعی به شدت بکاهد و فرد در مقابله با چالش های اجتماعی با مدیریت غلط دچار شکست و افسردگی گردد.
طبقه لمپن در قرن بیستم برخلاف نسل لوطی منش قبل از انقلاب به خصوصیاتی از جمله بی بند و باری جنسی، استفاده مسری از روانگردانها، نشنیدن نصایح ، عدم اقبال به شوون اجتماعی و هنجارهای فرهنگی افتخار میکند. بدین لحاظ است که طبقه لاشی قرن بیستم از طبقه لات و لمپن دهه های پیش از رواج شبکه های اجتماعی متفاوت است.
از دلایل ظهور طبقه لمپن جدید 1- کاپیتالیسم بدون تولید از جمله ثروت بدون تولید و کار 2-شبکه های اجتماعی به منزله سلولهای اینتراورت (درون گرایی) بدون ترس از تبعات اجتماعی 3- مواد روانگردان از جمله تلفن های همراه و 3- عدم امید به آینده به عنوان هدف و مقصد تلاش میباشد.
کاپیتالیسم بدون تولید از جمله لغزیدن روی امواج تورم، ارث و میراث خانوادگی به دلیل اینکه فرد را با حرفه و مشاغل اجتماعی آشنا نمیکند به بیکاری و یا با ظهور بهمن وار تورم و شکستن قدرت مقاومت نسلهای آتی دامن میزند. فرد بدون تولید با هدر دادن زمان در ترافیک، با سکس و با بی بند و باری به شدت مستعد افتادن در ورطه لمپنیسم میباشد. خشونت گرایی، سلطه طلبی بر مبنای وضعیت مالی بدون رشد قابلیت های فردی و بروز بهمن وار ناهنجاری های اجتماعی نتیجه کاپیتالیسم بدون تولید است.
در میان این عوامل از همه مورد بحث تر اطلاق عنوان مواد روانگردان به تلفن های همراه میباشد. تلفن های همراه به مانند ویترین هایی هستند که شخصیت درونی فرد را بدون خطر درگیری اجتماعی به نمایش میگذارند، ساعتهای بسیاری از روز را به بی عملی و تولید محتوای کاذب هدر میدهند و نیز امکان ارتباط سریع و بدون تلاش فکری و فیزیکی را با اجتماع فراهم میکنند.
امکان ارتباط سریع بدون تلاش فکری و فیزیکی مانند ماده ای روانگردان است که در نهایت به تولید محتوای بیمارگونه میپردازد. شخصی که برای نگارش یک مقاله یا یک سخنرانی ساعتها وقت صرف کرده باشد میداند که محتوایی که با رفتن روی لایو اینستاگرام و یوتیوب به نمایش در می آید تلاش فکری و فیزیکی و اهمیت اجتماعی اندکی دارد. خوردن این محتوای بی ارزش مانند تغدیه نامناسبیست که استفاده از آن به تدریج ذهن و اندیشه ها را تنبل، بیمار و تخریب میکند.
اما بحث در مورد شبکه های اجتماعی در بروز لمپنیسم فقط یکی از سرفصلهاست، بحث در مورد تمام سرفصل ها در یک مقاله کوتاه ممکن نیست، اما اهمیت آن از تولید محتوای سیاسی و مبارزات اجتماعی بسیار فراتر است. زیرا جامعه بیمارگونه ، هتاک و بیزار از هنجارها عملا دورنمای آینده را کور و در فرار از خانها و بزنگاهها میبیند. یعنی به جای چاره جویی و مشاوره راه حل را در فرار، خواب و تسلیم جستجو میکند. سلبریتی ها امروز (بسیاری از اینفلونسرهای شبکه اجتماعی) ویترین های نمایش این بیماری اجتماعی هستند. یعنی وجود این بیماری اجتماعی را در آینه به ما نشان میدهند.
از این رو ما در چند سری مقالات کوتاه به تبین این سرفصلها خواهیم پرداخت و در نهایت چاره جویی خواهیم کرد
دکتر امیرعلی رستم داودپور
دبیر انجمن قانون و شفا
پست الکترونیک: davoudpour@canmedlaw.org
