بسیاری از متهمین اعزامی به بازداشتگاههای وزارت اطلاعات رژیم ج. ا. به یک نکته اذعان دارند، نکته ای تلخ و دردناک و لکه ای تاریک بر پیشانی وکالت و عدالت قضایی. و آن هنگامیست که وکیل خود وسیله بازجویی و تهدید متهمین جرائم سیاسی باشد.
در نوشته کوتاه زیر که از طریق کاربران ارسال شده از وکیلی نام برده شده که امنیت روحی و مالی متهم را به خطر انداخته است:
در دومین ماه از انفرادی بودم و تحقیقات اولیه مربوط به پرونده سپری شده بود که وکیلی به من معرفی کردند که در دادسرای نظامی از من وکالت بگیرد، زندان انفرادی چنان شرایط سختی بود که حتی رفتن دادسرا و لحظه ای دیدن خانواده برای من موهبتی بود. اما این بار وکیلی آمد که از من امضا بگیرد تا به امور مربوط به پرونده رسیدگی کند، وکیلی که تا سالها بعد و زمانی که دادگاه حکم خود را صادر کرد نه تنها وجوه کلانی را از موکل اخذ کرد بلکه در نهایت دریافتیم اطلاعات مطرح شده با وی با وزارت اطلاعات در میان گذاشته شده است. عبدالهادی شادور وکیلی که ما را به این نتیجه رساند که صنف وکالت در ج. ا. مبتنی و همبستر کسانیست که در ایجاد رعب و وحشت و در خطر انداختن امنیت فکری جامعه و خفقان و خاموش کردن صدای معترض و مخالف نقش دارند. وکیلی که داد و ناراحتی مردم بازار آنها برای کسب درآمدیست که از نان حرام هم حرام تر است.
تزویر و ریا نه تنها در عرصه اطلاعاتی بلکه در عرصه اقتصادی و بار مالی که وکیل بر ما تحمیل کرد را اکنون به پیشگاه ملت ایران برای آگاهی و تصمیم گیری میگذاریم و لکه ننگی را که ما را به آن متهم کردند به صورت کسانی باز میگردانیم که در لباس حمایت از حقوق انسان، دشنه در دست و بر سر گردنه به اخاذی مشغولند.
این نتیجه عدم استقلال کانون وکلای دادگستری در اتخاذ و سیاست از قوه قضاییه و نیز زندانی کردن وکلای باشرافتیست که به دفاع از حقوق متهمین سیاسی و عقیدتی میپردازند. وکلایی که از بردن نام آنها در کنار مزورین معذوریم تا مبادا امثال نسرین ستوده، عبدالفتاح سلطانی، امیرسالار داوودی و محمد نجفی و عبدالصمد خرمشاهیها و سپاه نیک کردار آزادگی از ما خرده ای به دل بگیرند.
