در نگاه اول گرانی بنزین و طرح سلامت دولت روحانی طرح های مترقی برای افزایش رفاه اجتماعی و کاهش سوخت و سوز منابع ملی در کشوری است که از نابسامانی فرهنگ مصرف رنج میبرد، افزایش مصرف بنزین در شرایطی که بنزین در ایران از آب معدنی در کشورهای اروپایی ارزانتر است و نیز ترافیک گسترده که خود یکی از معزلهای جامعه کنونی ایران است و قاچاق بنزین و فرآورده های نفتی به ترکیه و پاکستان و افغانستان و غیره هیچ شکی باقی نمیگذارد که دیر یا زود باید این طرح انجام میشد. لیکن نارضایتی مردم از سیستم حکومتی در ایران با وجود این مقدار تبلیغات مذهبی و رسانه های انحصاری چنان است که حتی گامهای صحیح تحت سلطه چنین حکومتی بازخورد منفی و گسترده اجتماعی دارد. انحصار قدرت در دست حاکمیت چنان است که هیچ صدای مخالفی در دایره محدود سیاستگذاری آنها برتابیده نمیشود. مجلس فرمایشی نیز که بارها رای خود را با نظر رهبر حکومت ج. ا. پس گرفته است جای شکی باقی نمیگذارد که نهادهای مترسک جمهوری فقط برای بستن دهان روشنفکران در این نظام تاسیس شده و از نظر آنان ارزش جمهوریت درک نشده است. جمهوریت جایی است که صداها بتوانند بدون خشونت شنیده شوند و جمهوریت جایی است که حکومت از مردم بترسد نه مردم از حکومت.