در اسفند 1329 قانون ملی شدن صنعت نفت ایران در مجلس به تصویب رسید، در تفاهمی که در تاریخ ایران کم نظیر بود نفت ایران ملی اعلام گردید، سالها از این مصوبه گذشت ولی دولت ایران و ملت ایران دیگر ملی و ملی گرا نبود، در این پارادوکس نفت ایران متعلق به چه کسانی است؟
بدیهی است تا زمانی که دولت ایران ملی نباشد بر طبق قانون مصوب 1329 نفت ایران متعلق به این دولت نیست.
شاد باد روان دکتر محمد مصدق و نمایندگان مجلس ملی شانزدهم که قانون ملی شدن صنعت نفت را چهل سال بر پیشانی دولت جمهوری عربی مستقر در ایران کوفته اند تا آنان بدانند کسانی که با شمشیر وارد این مرز و بوم شدند و ایران به آنان خانه داد چگونه مترصد زمانی بودند تا هویت و ملیت ایرانی را از ایرانیان گرفته و پادشاهان تاریخی خویش را بر ایران قالب کنند.
در اندیشه هیچ فرد ملیگرایی ، رنچ و آزردگی خاطر مردم کشورش نمیگنجد زیرا اصل اول ملیگرایی ترجیح منافع یک جامعه بر منافع فردیست، اما باید خاطر نشان کرد که این حکومت با ملیگرایان چه سان رفتار کرده و در اربعین ج. اسلامی بر سر آنان چه رفته است، بر سر مردم چه رفته است که نسلی خمیده و گریزان از فضای مملکت تربیت شده که زندگی در کمپهای پناهندگی و یا حداکثر درس خواندن و ماندن در خاک بیگانگان را به خدمت به کشور و زندگی در مرزهای ایران ترجیح میدهند. باید دید این روحانیت با روح مردم چه کرده است که اصول اخلاقی از جامعه رخت بربسته، این مردم تاریخ کشانند بت شکنی بهانه است. آنان به جان تاریخ هر کشور از سوریه و عراق تا ایران و افغانستان بیافتند تاریخ کشته میشود و لباس سیاه عزا بر تن مردمان میپوشانند زیرا تاریخ بزرگترین آشکار کننده ظلم و ستم و جنایت ایشان است و ملیگرایی دشنه ایست که سینه این خانه حرامیان را نشانه میگیرد (بیت الحرام). خانه حرامشان باد.
