اسلام سیاسی: اسلام اکراه فی الدین
لا اکراه فی الدین
در دین هیچ اجباری وجود ندارد، دین اجباری نیست، هیچ چیز اجباری در دین نیست
اسلام به عنوان آیین جهانی همواره در معرض نقد و تفسیر مفسران بوده است این دین حتی قبل از تبیین کلیه زوایای آن به حکمرانی در جامعه پرداخته است،شما اگر به عنوان یک متصدی دستگاه برش کار کنید آیا حاضرید قبل از اینکه یک کارآموز دوره کارگاهی خود را بگذراند و به صرف اینکه چند کتاب کارآموزی مطالعه کرده است دستگاه خود را به او بسپارید؟ البته این کارآموز خطری را متوجه خود و اطرافیان خواهد کرد، اسلام در طول هزار و چهارصد سال حکمرانی همواره متولیانی داشته است که از تفسیر همین یک آیه آن غافل بوده اند ، یک جمله کلیدی خطرناک و در عین حال روشنگر، جمله ای که تکلیف را از روی دوش مکلفین برمیدارد و به آنان میگوید در دین هیچ اجباری وجود ندارد، حجاب اجباری ، نماز اجباری و از جمله روزه اجباری که در کتاب به فعل (کٌتب) تبیین شده است1، یعنی نوشته شده است در حیطه تفسیر اختیار قرار میگیرد، البته متولیان دین میتوانند برای رسیدن به انتهای دین این تکالیف را اجرا کنند ولی نمیتوانند کسی را به انجام تکالیف مجبور یا به علت اکراه از حقوق خود در جامعه محروم کنند. آیا یک نفر از میان آنها از این آیه آزادی را استنتاج کرده است؟ این متولیانی که ولایت فقیه را از میان هزار سفسطه بیرون کشیده اند آیا بوی آزادی از این اشارت به مشام آنها رسیده است؟ البته سیاست دین نمیشناسد بلکه دین سیاسی همان پوست بره ایست که بر سر گرگ کشیده اند و با آن وارد خانه شنگول و منگول شده اند
گرگ و بره هر دو از آیات اوست
این میان بین گرگهای بره پوست
ذکر حق گویند اما باطلند
در نماز آیند اما قاتلند
دین به عنوان یک عقیده باطنی دارای ابزارها و معیارهای باطنی است، اگر در نماز کسی لکه خونی ظاهر نماز را باطل میکند، کسی که به عنوان یک مرجع تقلید یا روحانی یا امام جماعت خون کسی را ریخته باشد و به اصطلاح خون بر چنگ او باشد نمازش از روح باطل است ، اگر تفسیر باطنی از دین را داشته باشیم کسی که مدعی دیانت و نزدیکی به خداوند است نه تنها نباید بلکه نمیتواند در خشونتی نقش داشته باشد که به آزار و اذیت مردم می انجامد.
- يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا كُتِبَ عَلَيْكُمُ الصِّيَامُ كَمَا كُتِبَ عَلَى الَّذِينَ مِن قَبْلِكُمْ لَعَلَّكُمْ تَتَّقُونَ (بقره 183)
