جناب حافظ گرامی سلام، در یکی از ابیات شما خواندیم که نوشته بودید:
“من هماندم که وضو ساختم از چشمه عشق
چهار تکبیر زدم یکسره بر هر چه که هست”
در تقریر این بیت یکی از متخصصان نوشته بودند چار تکبیر یعنی قربانی کردن، کنار گذاشتن و ترک کردن ، جناب حافظ عزیز و متولیان امور کشور از نوع انسانی و غیر انسانی , اگر در راه عشق چنین کنیم و چنان کنیم و برای فرزندان خویش آب و خاک را آباد نکنیم (فرزندانی که عشق مادر میهن و پدر و مادران هستند) چگونه میتوانیم در مسیر عشق و آبادانی و برکت طی طریق کنیم؟کار واقعی و عشق واقعی آنست که برکت خداوند را برای قرون متمادی بر زمین ایران به یادگار بگذاریم هر چه نگرش ما طولانی مدت تر و برای جمع بزرگتری باشد مادر مسیر عشق بیشتر طی طریق کرده ایم.
پس هنگامی که به امور کار و اقتصاد نگاه میکنیم باید نگاه ما گستره بیشتری داشته باشد و ابعاد بیشتری را در بر بگیرد.
امیرعلی رستم داودپور
مشاور اقتصادی
